رادیو دانشگاه گلرنگ - کوچینگ (coaching) یا مربیگری فرایندی است با هدف افزایش بهره وری که به‌جای تکیه بر گذشته یا آینده دور، بر «اینجا و اکنون» متمرکز است. کوچینگ را می‌توان در قالب‌های متنوعی پیاده‌سازی کرد و وظایف متفاوتی برای مربی متصور شد. در جهان‌بینی توسعه فردی و بهره‌وری کسب و کار، مربی صرفا فردی متخصص نیست؛ بلکه نقش اصلی او تسهیل‌کردن فرایند یادگیری است.
کوچینگ يك رابطه ی حمايتی و دو طرفه است است كه در آن كوچ(مربي) به مراجع خود كمک ميكند تا با تمركز بر هدف انتخاب شده به نتايج مورد نظر دست پيدا كند. کوچ به افراد كمک می كند در زندگی شخصی به نتايج دلخواه خود برسند و از اين طريق اهداف شخصی محقق شود.
باور کوچینگ بر این است که افراد بهترین مسیر را خودشان می‌توانند تشخیص دهند و غالبا پاسخ مشکلات افراد، نزد خود آنها است. از این رو در پروسه کوچینگ انتخاب‌کننده و پیش برنده جلسه خود مراجعه‌کننده است و کوچ او فقط نقش یک تسهیلگر را بازی می‌کند.
اگر می‌خواهید بدانید کوچینگ یعنی چه، به این ضرب‌المثل معروف چینی فکر کنید:
اگر قصد دارید فردی را یک وعده سیر کنید، به او ماهی بدهید؛ اما اگر می‌خواهید او را تا آخر عمر سیر کنید، به او ماهیگیری یاد دهید!
کوچینگ در اصل به‌معنای کمک‌کردن به دیگران در راستای بهبود عملکرد آنهاست. مربیان نمونه معتقد‌ند هر فردی راهکار حل مسئله خود را در اختیار دارد؛ اما شاید برای یافتن آن راهکار به کمی کمک نیاز داشته باشد:
کوچینگ شکوفا‌کردن نیروی بالقوه افراد در راستای بیشینه‌کردن بهره وری آنهاست. معنی کوچینگ بیشتر در وجه یاریگری آن نهفته است تا وجه تعلیمی آن!
کوچینگ تعاریف فراوانی دارد؛ اما آن را می‌توانیم در این عبارات خلاصه کنیم:
- کوچینگ کمک به افراد برای تغییر‌دادن آرزوها و حرکت در مسیر مطلوب است؛
- کوچینگ حمایتی همیشگی از افراد است و به آنها کمک می‌کند به شخصیت ایده آل خود تبدیل شوند.
- کوچینگ خودآگاهی، قدرت تصمیم گیری و توان تحول را در افراد پرورش می‌دهد.
کوچینگ یا مربیگری را به‌شکل سنتی درباره ورزش به کار می‌بریم. هر ورزشکار طراز اول حتما مربیانی حرفه‌ای دارد. در چند سال اخیر، کاربرد کوچینگ گسترش یافته است و در زمینه‌های گوناگون، از کسب‌و‌کار تا زندگی، به کار گرفته می‌شود. امروزه در بسیاری از کشورهای پیشرفته، افراد عادی با کمک مربیان خود به اهدافشان می‌رسند و این موضوع دیگر عجیب و غیرعادی نیست.
کوچینگ بر مبنای این باور پایه‌ریزی می‌شود که افراد راهکار حل مسائل خود را در اختیار دارند.
در کوچینگ ، مربی صرفا متخصص نیست؛ بلکه تلاش اصلی او کمک به دیگران برای شکوفایی استعداد‌های بالقوه است. کوچینگ بر خودِ فرد و محتویات ذهن او متمرکز است. هرکسی می‌تواند مربی باشد و کوچینگ شرایط ویژه‌ای ندارد. همه می‌توانند در تعامل با دیگران (دوستان، همکاران، زیردستان یا حتی افراد مافوق)، رویکرد کوچینگ را انتخاب کنند.
دیدگاه خود را بنویسید